காதல்களின் சின்னமாய்
திகழ்கின்றாய்
என் காதலின்
உன்னதம்
தெரியாது
இரு உயிருக்காக
அன்று கட்டியது
தாஜ்மஹால்
என் உயிரிருந்து
இருவுயிர் கலந்து
கட்டியது
இன்று
என் கல்லறை
யமுனை ஆற்றோடு
கலந்த தாஜ்மஹால்
என் காதலையா
புரிந்து கொள்ள
போகின்றது
உயிரில்லாது உலகை
இரசிப்பவன் நீ
உயிர் இருந்து ஊனமாய்
கிடப்பவன் நான்
என் காதல்
ஞாபகங்களை கூறினால்
தாஜ்மஹால் கூட
சிதைந்துவிடும்
ஒரு கணம்
பல கரங்கள் சேர்ந்து
கட்டியது
அன்று தாஜ்மஹால்
பல ஜென்மங்களாய்
தீராத துன்பங்களால்
கட்டியது என் கல்லறை
ஆற்றோடு மறைந்து
போகும் தாஜ்மஹால்
கூட
என் கல்லறையில் மிதந்து கொண்டு
போகும் என்
நினைவுகளை சற்று
உற்றுப் பார்த்தால்
ஊமைக் கண்ணீர் விடும்
எனக்காய்
என் ஞாபகங்களை
காண இன்று
நானும் இல்லை
உன் காதலை காண
மும்தாஜும்
இல்லை
அன்று....
ஆக்கம் பொத்துவில்
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen