சுதர்சன் எழுதிய வலியோடு வதைமுறை

உலர்ந்த சருகுகளுக்கு
ஈரமாக மரத்தடியில்
நனைந்து கிடக்கிறேன்
மரணத்தின் தருவாயில்
என்றோ ஒரு நாள்
புதைக்கப்பட்டோ
எரிக்கப்பட்டோ
மண்ணிற்கு உரமாக்கப்படுவேன்

வேடம் தாங்கல்
வாழ்வில்
பல வேடங்களையிட்டு
சலித்து போய்
உன்னிடம்
தஞ்சம் கொண்டேன்
நீயும் காய்ந்த
சருகுகளை இட்டு
எனை மண்ணோடு
புதைத்து விட முனைகிறாயே
உனை சொல்லியும்
தவறில்லை
உனை போல நானும்
வாழ்ந்து கெட்டவனே

அவயங்களும் சோர்வாகி
உணர்வுகளும் சோர்வாகி
உடல் வேறு
தோல் வேறாக தள்ளாடுகிறேன்
வாழ்வின் அர்த்தம் தேடி
அலைகின்ற போதினில்
கிடைத்து விடவில்லை
தடுக்கி விழும் போது
கிடைக்கிறது
அர்த்தம் எனக்குள்ளேதான்
என்று
உடலில் பட்ட
வடுக்களும்
மறைகிறது
ஆனாலும் வலிக்கிறது
புகையிலை குடித்த
சிறு நீரகம் போல்
மனம் எனும்
பஞ்சில்
குத்தப்பட்ட ஊசிகள்
புடுங்க முடியாத
காரணத்தால்

ஆக்கம் சுதர்சன்